Argi dago horrelako eskubide batek, desiragarria izateko, ordainsari nahikoa (ez doan lan egiteko “eskubidea”, dagoeneko badagoena) eta lan-baldintza duinak izateko eskubidea izan beharko lukeela; sozialki erabilgarria edo “etikoa” izan beharko lukeela (ez du balio enplegua handitzeak, adibidez, armak fabrikatuz edo kutsatuz); eta, gainera, langilearentzat zentzuren bat izan beharko lukeela.

BGOE bide merkeagoa, efizienteagoa eta ekitatiboagoa da gizarte-lana (ez soilik soldatapeko enplegua) herritar guztien artean hobeto banatzeko, eta ez hertsatzeko moduan, ezta modu autoritarioan ere. Banaketa hori suspertu lezake, pertsona askorentzat posible eta desiragarria baita ordu gutxiago lan egitea, beste batzuek libre uzten duten espazioa bete ahal izateko; horrela, sortutako enpleguak aukera gehiago izango lituzke sozialki aintzatetsia izateko. BGOEk gaur egungoa baino aukera zabalagoa ahalbidetuko luke, benetan borondatezkoak diren lan-dedikazioa eta malgutasuna eta behin-behinekotasuna.